By: E. Turillazzi, P. Greco, M. Neri, C. Pomara, I. Riezo, V. Fineschi
TŁO
Występuje wiele grup osób narażonych na ryzyko reakcji anafilaktycznej na lateks podczas procedur chirurgicznych i medycznych. Jedną z tych grup są pacjentki ginekologiczne i położnicze. Procedury położnicze i ginekologiczne są powodem około 50% wszystkich reakcji na lateks.
PRZEGLĄD
Autorzy zbadali przypadek niezdiagnozowanej alergii na lateks u 33-letniej kobiety, która doznała reakcji anafilaktycznej na lateks podczas procedury cesarskiego cięcia. W trakcie operacji dzień po cesarskim cięciu doznała kolejnej reakcji anafilaktycznej na lateks, która wywołała zatrzymanie czynności serca. Przed trzecim cesarskim cięciem kobiety i operacji, która po nim nastąpiła, u pacjentki nie zdiagnozowano alergii na lateks. Jako oficjalną przyczynę zgonu podano śmiertelny szok anafilaktyczny wywołany przez lateks. W ramach badania przeanalizowano wszystkie czynniki, które można przypisać niezdiagnozowanej alergii na lateks oraz czynniki, które prowadzą do wysokiego ryzyka reakcji na lateks u pacjentek ginekologicznych i położniczych.
WYNIKI
Istnieją różne czynniki prowadzące do tak wysokiego ryzyka reakcji anafilaktycznej na lateks u pacjentek ginekologicznych i położniczych. Kobiety mają naturalną predyspozycję do kontaktu z przedmiotami z naturalnej gumy lateksowej w pracy i życiu codziennym. Innym czynnikiem jest kontakt z lateksem przez błonę śluzową podczas badań pochwowych i porodów pochwowych. Z kolei wstrzyknięcie oksytocyny w celu wzmocnienia skurczów macicy może potencjalnie spowodować wprowadzenie fragmentów lateksu z macicy do krwiobiegu.
WNIOSEK
Zaleca się, aby lekarze przyjrzeli się różnym czynnikom medycznym u swoich pacjentek przed rozpoczęciem procedur ginekologicznych i położniczych. U pacjentek, które przeszły wiele procedur chirurgicznych oraz z alergiami na owoce (np. kasztany, figi, banany), występuje wyższe ryzyko alergii na lateks. Szok anafilaktyczny wywołany przez lateks jest trudny do zdiagnozowania w związku z dużą liczbą wskaźników identycznych z innymi wskazaniami klinicznymi oraz opóźnionym wystąpieniem po rozpoczęciu procedury chirurgicznej.