Als medewerker in een vruchtbaarheidskliniek maak je deel uit van een team dat mensen helpt hun droom om ouders te worden waar te maken. Elke actie die je onderneemt, elk hulpmiddel dat je gebruikt, speelt een rol in deze levensveranderende momenten. Een van de meest over het hoofd geziene maar cruciale elementen in dit proces zijn de handschoenen die je draagt.

Wat veel mensen zich niet realiseren is dat niet alle handschoenen veilig zijn voor IVF-gebruik en dat de verkeerde keuze desastreuze gevolgen kan hebben voor het succes van een behandeling - niet door een medische complicatie, maar door ongeziene chemicaliën uit een paar handschoenen.

De meeste medische handschoenen worden gemaakt met versnellers om de duurzaamheid en elasticiteit te verbeteren. Helaas is van sommige veelgebruikte versnellers, zoals thiurams, dithiocarbamaten (DTC's) en mercaptobenzothiazolen (MBT's), bekend dat ze door handschoenen heen kunnen lekken en als reproductietoxisch zijn geclassificeerd, wat betekent dat ze de reproductieve gezondheid kunnen verstoren. Wanneer deze stoffen in contact komen met geslachtscellen of embryo's, zelfs kortstondig, kunnen ze de beweeglijkheid van sperma of de levensvatbaarheid van embryo's verstoren. Deze zelfde versnellers zijn ook verantwoordelijk voor tot wel 45% van de top 25 ^allergenen1 die zijn getest bij werknemers in de gezondheidszorg die huidallergieën van het vertraagde type rapporteerden.

Reprotoxische stoffen kunnen afkomstig zijn van één of een combinatie van factoren zoals:

1. De formulering en productie van handschoenen, inclusief het gebruik van standaard versnellers.
2. Het handschoenmateriaal, meer bepaald natuurrubberlatex.
3. Poeders zoals talkpoeder of maïszetmeel gebruikt in gepoederde handschoenen.
4. Handschoenen gesteriliseerd met ethyleenoxide (EtO).